Ummi merupakan anak bongsu dari 7 beradik. Ummi ada 5 kakak n sorang abang. Ekceli arwah abg..
Segar lg dlm ingatan ummi pagi 2 April 2010, Kaklang call. “Dik, abg demam dh seminggu, tp dia xnk g hospital. Kaklang baru tahu ari ni, tu pon baru td mak cakap.” Lepas tu ummi terus call mak, suh paksa abg g hospital. Waktu tu media massa n media cetak tgh panas membincangkn kematian Din Beramboi. Dan ummi mengingatkan mak perkara yang sama, jangan ambil ringan walaupun demam biasa.. Xlama pastu, Kaklang update info, ambulan dh dtg ambik abg kt umah, tp malangnya Hosp. Jelebu kena tolak kes abg ke Hosp. Besar Seremban which is menandakan serius.
Ummi dh x senang duduk. Waktu tu ummi keje kt Pasir Gudang.. Mmg kalau ikutkn, petang tu ummi nk balik kg.. Yela, ari jumaat.. Pastu kebetulan minggu depannya tu, 5 Apr (Isnin) ummi ada exam di Putrajaya
Menjelang tgahari ummi dpt tau abg dh admit kt Hosp Seremban. Ummi beranikn diri jumpa pengarah nk minta balik awal. Tp ummi sedih sangat dgn respon yg diberi. Kalau ikut jahat, ummi blh je balik terus, pastu nt tulis kt rekod, lupa nk thumb print masa balik. Tp ntah, masa tu ummi jd baik skit. So tunggu je la sampai kol 5.. Dalam masa tu, mmg handphone jd peneman setia. Ummi call Fariz (anak buah) mintak tlg jemput n anta mak ke Seremban, call akak2 yg lain n mcm2 lg.. Walaupon ummi dok paling jauh, tu bukan alasan untuk ummi xdapat menguruskan hal keluarga..
Tepat kol 5, ummi terus gerak balik. Sepanjang perjalanan, ummi keep in touch dgn Fariz yg dh ada kt Seremban dgn mak. Kejap2 Fariz call, “maksu, apak (nama panggilan arwah abg kpd anak2 buah) xsedarkan diri”.. “Maksu, apak masuk ICU”.. “Maksu, doctor kata nk tebuk buah pinggang”.. Ya Allah.. Mcm mana lebatnya hujan sepanjang perjalanan ummi dr Pasir Gudang ke Seremban, mcm tu jugakla lebatnya air mata ummi..
Dalam kol 8 mlm, ummi sampai Hospital Seremban. Kaklong, Kaklang n Kakti dh ada. Kakchik n Kakteh on the way.. Abg kt ICU, so xblh naik tengok ramai2 kena bergilir2.. Masa ummi tengok abg, ya Allah, dh bertebuk sana sini.. Sedih sgt rasanya.. Pastu ummi turun utk bg org lain plak jumpa abg. Tiba2 guard panggil, “keluarga Mazlan Nordin, semua boleh naik. Dia dh meninggal..” Ya Allah... Kami yg kt bawah dh x rasa malu menangis n bergegas naik. Kakchik n Kakteh dh dekat sgt nk sampai..
Bila kami semua sampai je kt ICU, doctor kata td jantung abg berhenti seminit, ni dh ok balik. Subhanallah.. Akhirnya semua berkumpul.. Mak, ayah, kaklong, kaklang, kakchik, kakteh, kakti n ummi.. Anak2 buah pon semua ada.. Cuma ami terlambat skit kalau x silap.. Kami bacakan yasin, ayah ajar mengucap.. Plg ummi x tahan bila ayah cakap “abg, ayah ampunkan semua dosa abg” waaaaaa sedihnyaaaaaaaa...
Dan tepat jam 11.45 malam, 2 April 2010 hari Jumaat, abg menghembuskan nafasnya yang terakhir.. Kami redha dgn pemergian tu.. Report doktor, kegagalan ginjal.. Segala urusan kami selesaikn mlm tu gak, ayah xnk abg dimasukkn ke bilik mayat. So kami gerak balik Jelebu mlm tu gak..
Dan sekarang, dh 2 tahun peristiwa ni berlalu.. Tp masih segar dlm ingatan ummi.. Ummi n arwah abg jarang bercakap.. Ummi kn pendiam n pemalu.. Hehe.. X la. Ekceli abg yg x byk bcakap.. Tp bila ummi dh abis blaja, ummi cuba utk rapat dgn abg.. N mungkin 1 sms blh menjadi bukti ummi rapat dgn dia bila dia tulis “Dik, abg x thu nk luah kt sape.. Abg rasa adik sorg je yg blh faham..” Al-fatihah buat arwah abg ummi, Mazlan..
Mode: sedih teringatkn arwah abg...+ kepala tengah senoneng xcukup tido.. + risau Danish Muhammad Shazlan batuk selsema.. + jiwa kacau sbb minggu dpn kena g Konvensyen Psikologi kt Putrajaya, kena tinggalkn DMS ngan Mak Minah dia.. :(
*Danish Muhammad Shazlan dilahirkn pada tarikh n masa yg sama dgn arwah abg.. 4hb Oktober, jam 7.32 mlm..Semua ketentuan Ilahi..
